Na het uitchecken uit de ryokan in Kyoto heb ik de shinkansen genomen naar Himeji.

Himeji is een stadje op de route naar Hiroshima vanuit Kyoto en beroemd om het kasteel dat boven de stad uittorent. Een prachtig kasteel, een stenen basis en de gebouwen helemaal met een houten constructie. Jammer genoeg stond het hoofdgebouw in de stijgers, de bijgebouwen waren wel gewoon nog te zien. Het grote gebouw was wel gewoon van binnen te bezoeken, echt enorm. Ook was er een uitkijkpost gemaakt ter hoogte van het dak waar je een mooi zicht had op de restoratiewerkzaamheden.

Na het kasteel bezichtigd te hebben ben ik de shinkansen weer ingesprongen en verder getrokken naar Hirshima. Flinke afstanden, maar met een trein die 300km per uur gaat valt het wel te overzien.

Hiroshima is bij ons vooral bekend om de atoombom die hier is ontploft aan het einde van de Tweede Wereldoorlog door de Amerikanen. Om de Japanse keizer tot overgave te dwingen. Nou dat is gelukt en je ziet hier ook wel waarom. Ik heb in het museum hier foto:s gezien van de stad voor en na de bom, er stond vrijwel niks meer overeind. Echt een enorm slachtveld met heel veel slachtoffers.

Een gebouw had de atoombom deels overleefd, muren en een deel van het dak stonden nog overeind. Dat gebouw is bewaard gebleven als herinnering aan die gebeurtenis en is nu ook nog te zien in het centrum van de stad. Erg indrukwekkend en het riep bij mij meteen de vraag op hoe het toch mogelijk is dat er zulke goede contacten zijn tussen Japan en de VS. Na zo`n gebeurtenis zou je toch anders verwachten...

Ook geeft dit bezoek aan deze stad die door atoomkracht zo beschadigd is op dit moment wel een dubbele gevoel. Op dit moment is Japans weer getroffen door een ramp met verstrekkende gevolgen. En ook nu weer zijn de effecten op langere termijn nog niet goed te overzien.

Maar het leven gaat hier gewoon door, net zoals mijn reis. Ik heb `s avonds in het hotel in de skybar een Suntory whisky gedronken, echt een Lost-in-translation momentje. Net zoals in de film in een compleet andere wereld dan in Nederland als enige westerling tussen de Japanners.

De volgende ochtend heb ik met Janne geskyped, 27 Mei is haar verjaardag. Echt jammer dat ik daar niet bij kan zijn, maar even op en neer zit er niet echt in. Toch fijn dat je gewoon even kunt skypen dan.

In totaal ben ik twee nachten in Hiroshima gebleven en vanuit daar met de trein naar Miyajima, een eilandje ten zuid-westen van Hiroshima. Daar was het erg druk met toeristen die allemaal maar voor een ding komen. Een poort (Torii) in de zee. Zulke poorten staan vaak bij de ingang van een tempel en dat is hier ook zo. De tempel staat voor een deel op palen in de zee en de poort in zee geeft toegang daartoe. Op het moment dat ik het bezocht heb was het eb en kon je helemaal tot de poort lopen.

Vanuit daar, weer via Hiroshima, met de shinkansen naar Fukuoka en vanuit daar naar Futsukaichi. Maar doorover de volgende keer weer meer.